
- Szczegóły
- Autor: Stanisław Bartnik
Akcja SLD wymierzona w obywateli
Postkomunistyczne grupy nomenklaturowe zaciekle walczą o stan posiadania w spółdzielczości. SLD zaskarżyło do Trybunału Konstytucyjnego zasady uwłaszczenia spółdzielczych lokali lokatorskich i własnościowych (rzeczywistym właścicielem takich lokali pozostaje spółdzielnia a członkowie w rozumieniu przepisów korzystają z tzw. rzeczy cudzej).
O co tym razem chodzi dla byłych działaczy PZPR?
Po reformie w 2007 roku w postkomunistycznej spółdzielczości III RP rozpoczęło się prawdziwe uwłaszczenie. Dotychczasowy spółdzielczy majątek nomenklatury oparty na lokatorskim i własnościowym prawie do lokalu zaczął funkcjonariuszom wymykać się z rąk. Przykładowo w Białymstoku uwłaszczone zostały niemal wszystkie lokale, których użytkownicy nie posiadali zadłużenia i byli zdolni uiścić około 1200 zł za akt notarialny. Na własność członków przeszła około połowa ogółu mieszkań.
Sytuacja stała się więc groźna dla grup nomenklaturowych, bo nabyta własność mieszkań umocniła prawa uwłaszczonych a prezesom ograniczyła możliwość zaciągania kredytów i ustanawiania hipotek na majątku obywateli. Z punktu widzenia prezesów spowodowała też ogromne zagrożenie uniezależnienia się mieszkańców od nomenklaturowych władz SM poprzez potencjalną zmianę zarządcy. To w ocenie baronów SLD najgroźniejszy skutek uwłaszczenia mogący zapoczątkować upadek postkomunistycznych kołchozów.
Co to jest uwłaszczenie?
Przypomnijmy: uwłaszczenie lokali polega na przeniesieniu prawa własności ze spółdzielni na użytkownika dotychczas posiadającego prawo użytkowania rzeczy cudzej - tytuł własnościowy lub lokatorski. Zgodnie z przepisami z roku 2007 prawo do bezmarżowego uwłaszczenia mieli tylko ci, którzy spłacili koszty budowy swoich lokali oraz pokryli koszty ewentualnie udzielonej pomocy państwowej.
W 2007 r. zakazano prezesom zarabiania
W 2007 roku ustawodawca zakazał prezesom przy uwłaszczaniu lokali naliczania dodatkowych marż niezwiązanych z faktycznie poniesionymi kosztami ich budowy. Ta decyzja rozwścieczyła grupy byłego aparatu PZPR wywołując zmasowane ataki propagandowe np. artykułami sponsorowanymi (kłamliwe publikacje zamawiane i opłacane przez prezesów z pieniędzy członków spółdzielni). To wtedy właśnie antypolskie i antyspołeczne grupy interesów ukuły hasło "mieszkania za złotówkę" i agresywnie oszukiwały opinię publiczną, że niby mieszkania lokatorskie można otrzymać praktycznie za darmo.
W rzeczywistości jednak prawo do uwłaszczenia mieszkań lokatorskich mieli po 2007 roku wyłącznie ci, którzy spłacili koszt budowy. W momencie tzw. przydziału mieszkania lokatorskiego użytkownik wpłacał średnio 10% wartości a resztę z reguły płacił w comiesięcznych ratach doliczanych do czynszu. Spłata w tym systemie trwała przed dekady. W naliczanej opłacie spółdzielnia zawierała wszystkie swoje koszty włącznie z wynagrodzeniami prezesów, więc realnie mieszkania lokatorskie po zsumowaniu kosztów okazywały się droższe od budownictwa wolnorynkowego.
W postkomunistycznych spółdzielniach pozostały jeszcze mieszkania lokatorskie z niespłaconymi kredytami. Ich użytkownicy mogą przystąpić do uwłaszczenia, ale pod warunkiem że uregulują należności kredytowe. Wniosek SLD jest więc bezpośrednim zagrożeniem dla tej grupy użytkowników.
Czego właściwie chce SLD?
Generalnie skarży zasadę bezmarżowego przeniesienia własności ze spółdzielni na zrzeszonych. Do 2007 prezesi oprócz żądania spłaty kosztów budowy lokali naliczali członkom dodatkowe opłaty kalkulowane uznaniowo adekwatne do sytuacji ekonomicznej ludności w danym mieście. Np. w spółdzielni BSM w Białymstoku od p. Mikołaja wyłudzono w ten sposób ponad 7 tys. zł choć powinien on zapłacić ok. 4 zł (cztery złote). Prezesom zależy więc na przywróceniu systemu sprzed 2007 r. W swoim wniosku bezczelnie domagają się ochrony własności spółdzielni (!!!) nazywając majątek zrzeszonych członków mieniem spółdzielni, choć spółdzielnia nigdy z własnych środków niczego nie budowała oraz nikt ze zrzeszonych nigdy nie zrobił na rzecz spółdzielni ani na rzecz prezesów darowizny ze spłaconych kosztów budowy, wkładów mieszkaniowych lub budowlanych.
Gra więc idzie o bardzo wysoką stawkę bo spółdzielnie-molochy to z reguły tysiące lokali, z których można jeszcze wyciągnąć duże pieniądze łupiąc zniewoloną ludność. Głównym jednak celem SLD, poza naliczaniem marż, jest zablokowanie dalszego uwłaszczenia lokali poprzez odstraszanie uznaniowymi opłatami.
W mojej ocenie w praworządnym państwie wniosek SLD nie ma większych szans powodzenia. Jest desperacką próbą ratowania stanu posiadania. Działacze byłej PZPR doskonale wiedzą, że odcięcie nomenklatury od koryta postkomunistycznej spółdzielczości będzie początkiem końca SLD.
Każdy obywatel troszcząc się o swoją rodzinę i przyszłość bliskich oraz dobro Ojczyzny powinien pamiętać podczas wyborów o zachowaniach SLD. Powinien też zadbać o uwłaszczenie posiadanego spółdzielczego lokalu.
Stanisław Bartnik
Zobacz dodatkowe informacje o wniosku do TK >>

- Szczegóły
- Autor: Stanisław Bartnik
Najkrócej biorąc problem ten wynika z błędnego systemu rozliczeń i niedostosowania zasad naliczania opłat do współczesnych realiów rynkowych.

- Szczegóły
- Autor: Stanisław Bartnik
Błędne systemy rozliczeń ogrzewania krzywdzą mieszkańców spółdzielni. W poniższej sprawie koszt "ogrzewania" mieszkania 43,5 m2 wyniósł ponad 11 tys. zł a dopłata za c.o. ponad 8 tysięcy zł.

- Szczegóły
- Autor: Stanisław Bartnik
Są więzienia niewidzialne, jest ich bardzo wiele. Są więzienia, w których ludzie rodzą się, rosną i umierają. Są więzienia systemów i ustrojów. Te więzienia nie tylko niszczą ciała, ale sięgają dalej, sięgają duszy, sięgają głęboko prawdziwej wolności.

- Szczegóły
W powieści Mikołaja Gogola "Martwe dusze" niejaki Paweł Iwanowicz Cziczikow podróżuje po kraju skupując od właścicieli ziemskich właśnie owe "martwe" dusze rewizyjne, czyli nazwiska chłopów pańszczyźnianych, którzy umarli od czasu ostatniego spisu rewizyjnego, a za których panowie wciąż muszą płacić podatki.
Zbudowany w ten sposób kapitał wykorzystuje, aby uchodzić za bogacza i tym samym wzbudzać zaufanie pożyczających pieniądze bankierów.
Obecnie wśród członków praktycznie każdej spółdzielni również występują "martwe" dusze. Są to emigranci oraz osoby, które mieszkają w innym miejscu, swoje mieszkanie w zasobach spółdzielni wynajmując np. studentom. Owi "martwi" spółdzielcy nie uczestniczą zazwyczaj w Walnych Zebraniach i nawet nie odbierają zawiadomień o nich.
Z mego doświadczenia wynika, że spółdzielcy często nie mają świadomości, iż nawet sąsiedzi z tej samej klatki są na liście "martwych" dusz. I chyba nikt nie potrafi ocenić skali tego zjawiska na terenie całej spółdzielni. Oczywiście oprócz administracji, która taki spis rewizyjny mogłaby przedstawić w każdej chwili.
Dlaczego o tym piszę? Ponieważ obecnie "martwe" dusze również stanowią niezły kapitał. Tegoroczne Walne Zebranie w mojej spółdzielni przegłosowało poprawkę do statutu pozwalającą na uczestnictwo w wyborach oraz głosowanie poprzez pełnomocników. Zamiast fatygować się na zebranie, od tej chwili spółdzielca może podpisać stosowne upoważnienie i wydelegować w zastępstwie swego pełnomocnika.
Z założenia wydaje się to godne pochwały, gdyż wówczas osoba starsza lub chora może przysłać w zastępstwie małżonka lub kogoś zaufanego z rodziny, kto nie jest członkiem spółdzielni. Podobnie może zrobić bardzo zapracowany spółdzielca, który osobiście nie może się stawić na zebraniu.
Wydaje mi się jednak, że nie to było głównym celeminspiratorów powyższej poprawki do statutu. Nikt oprócz administracji spółdzielni nie ma dokładnych informacji o ilości "martwych" dusz na osiedlu. Zatem żaden spółdzielca nie będzie mógł ani sprawdzić prawdziwości upoważnienia wystawionego np. przez emigranta, ani go ewentualnie podważyć. W przypadku determinacji spółdzielców, chcących zmienić Radę Nadzorczą, osoby upoważnione przez "martwe" dusze mogą zabezpieczyć w spółdzielni utrzymanie status quo.

- Szczegóły
Czy w ciągu czterech miesięcy można "wykapać" basen wody? W skali całego miasta - z pewnością. W skali dużego osiedla - być może. W skali jednego bloku - z pewnością nie!
Mieszkam w zasobach spółdzielni BSM, myślę jednak, że moje i moich sąsiadów perypetie ze znikającą wodą zainteresują wszystkich spółdzielców. W październiku 2011 roku otrzymałem ze spółdzielni rozliczenie za wodę za okres od czerwca do września, z którego wynikało, że muszę dopłacić ponad 100 zł z tytułu "różnicy do wodomierza głównego". Szybko sobie przekalkulowałem, że skoro mój blok liczy 116 mieszkań, a dopłatą zostali obłożeni wszyscy proporcjonalnie do zużycia wody, to koszt całej różnicy mógł sięgnąć nawet 10 tys. zł! Jakim cudem? Przez cztery miesiące??
Udałem się do biura administracji osiedlowej, gdzie udzielono mi informacji, że różnica między sumą stanów wodomierzy indywidualnych a stanem wodomierza głównego wyniosła - uwaga - 950 m3! Co ciekawe, pracowników spółdzielni to jakoś specjalnie nie dziwiło. Ot, zdarza się. Usłyszałem teorie o magnesach powstrzymujących mechaniczne elementy wodomierza, o "wykapywaniu" wody w małych porcjach, aby wodomierz nie był w stanie ich zliczyć i jeszcze dodatkowo o złym zamontowaniu wodomierzy, które powinny spoczywać poziomo, a są umieszczone pionowo. (ale o dziwo przez tyle lat jakoś spisywały się całkiem przyzwoicie).
Spółdzielnia podjęła jakieś pozorowane działania, polegające na montowaniu zaworów zwrotnych pod wodomierzami, jednak w moim mieszkaniu odbyło się to dopiero po miesiącu, a całkiem niedawno dowiedziałem się, że zawory nie zostały zamontowane u wszystkich (kilku sąsiadów w ogóle nie słyszało o całej sprawie).
W każdym razie postanowiłem, że od tej pory po każdym kolejnym rozliczeniu wody będę się dowiadywał, ile wyniosła różnica. I tak w kolejnych kwartałach wyglądało to następująco:
X - XII 2011 -> 28 m3
I - VI 2012 -> 327 m3 (w ciągu pół roku, co daje 163.5 m3 w ciągu kwartału)
VII - IX 2012 -> 363.3 m3 (też dużo, ale już nie tak jak w roku 2011)
X - XII 2012 -> 74.6 m3
I - VI 2013 -> 0 m3!
VII - IX 2013 -> 42.4 m3
Jak widać o ile pewne wypaczenia jeszcze miały miejsce, jednak nie na taką skalę jak właśnie w 2011 roku.
Widać, że społeczna kontrola przynosi pewne efekty, bo nawet wodomierze jakoś się same cudownie naprawiły i mimo pozycji horyzontalnej mierzą całkiem przyzwoicie.
Jeśli mają Państwo podobne doświadczenia ze "znikającą" wodą, proszę o pozostawienie komentarza pod tekstem.