Działając w interesie publicznym rozpoczynamy omawianie najważniejszych tematów z Talmudu. Źródłem wiedzy jest praca znakomitego hebraisty, księdza Pranajtisa, żyjącego w latach 1861–1917.
W ideologii talmudycznej Jezus Chrystus, czyli Bóg gojów (nieludzi) jest przez Żydów poniżany i pogardzany. Od powstania chrześcijaństwa pozostaje znienawidzony i ciągle atakowany. Wpajana Żydom talmudyczna odwieczna nienawiść do Chrystusa w każdym pokoleniu przekłada się na diaboliczną agresję w stosunku do chrześcijan i brutalną walkę z katolikami na różne sposoby, począwszy od bezpośrednich ataków na Kościół, a skończywszy na szerzeniu totalitarnych ideologii ukierunkowanych na niszczenie i podporządkowywanie społeczeństw opartych na cywilizacji chrześcijańskiej.
Talmud o Chrystusie
Na ogół Talmud pała ku imieniu Jezus wielką nienawiścią. Rzadko kiedy nazywa Go właściwym imieniem Jezus, lecz przeważnie: mąż ten, nie jaki, syn, syn cieśli, syn rzemieślnika, wyrobnik i syn wyrobnika, podwieszony, wisielec itd.
Przezwiska te mają oznaczać największą pogardę i wstręt. Czytając Talmud, odnosi się wrażenie, że rabini chcieliby by to imię zniszczyć, zetrzeć z oblicza ziemi; czasami też właściwe imię Jezusa Jeszua (po hebrajsku) przekręcają na Jeszu, który to wyraz naciągają znowu do pierwszych liter dwóch innych wyrazów: Immah Szemo co znaczy — niechaj będzie zgładzone imię jego.
Prawdziwe określenie Chrystusa po hebrajsku brzmi Jeszua ha-nocri — Jezus Nazareński. Nazwa Nocri pochodzi od miasta Nazaret, w którym wychowywał się Jezus. Stąd i chrześcijanie nazywają się w Talmudzie Nocrim.
Talmud uczy, że Jezus Chrystus był nieprawego łoża i synem menstruującej, że miał charakter Ezawa, że był głupcem, kuglarzem, uwodzicielem, bałwochwalcą, że został ukrzyżowany, pogrzebany w piekle i wreszcie stał się bożkiem swoich zwolenników.
Księga Zohar, część n i, 282a, uczy, że Jezus zdechł jak zwierzę i został pogrzebany w owej «„kupie nieczystości“ ..., na której leżą porzucone zdechłe psy i zdechłe osły (i) gdzie są pochowani synowie Ezawa (chrześcijanie) i Iunaela (Turcy), (także) Jezus i Mahomet, nieobrzezany i nieczysty, którzy są psami zdechłemi, zostali w niej pogrzebani.»
Krzyż Jezusa Talmud nazywa figurą wisielca, próżnością, bałwanem rzeźbionym itd., przed którym prawowierny Żyd nie powinien się kłaniać. W Jore dea czytamy — "Chociażby Żyd zabił przy krzyżu w nogę drzazgę, lub rozsypał pieniądze niechaj nie nagina się do wyjęcia drzazgi lub zebrania pieniędzy, by nie wyglądało że się kłania bałwanowi, lecz niechaj usiądzie lub odwróci się tyłem do krzyża: wówczas wyjmuje drzazgę". (przeczytaj o współczesnej talmudycznej walce z krzyżem)
A w innym miejscu czytamy — "Nie należy się kłaniać lub zdejmować czapkę przed tymi panującymi lub kapłanami, którzy noszą na piersiach krzyż lub obrazek, jak to mają zwyczaj panujący. By nie zwrócić na siebie uwagi trzeba temu zapobiec w ten, na przykład, sposób — niechaj rozsypie pieniądze lub powstanie wpierw nim nadejdą".
Znak krzyża świętego uczyniony ręką Talmud nazywa — robienia palcami tu i tu. Nauka Jezusa według Talmudu jest błędem, herezją, głupstwem niemożebnem do zachowania.
Cudów Jezusa rabini również nie chcą uznać — uważają je za sztuczki dokonane za pomocą magii, której, powiadają, Jezus nauczył się w Egipcie. Niektórzy tłumaczą sobie moc Jezusową w ten sposób. W świątyni był kamień namaszczony przez patriarchę Jakuba. Na tym kamieniu było wypisane imię Boże J H V H czyta się po hebrajsku Jahwe ktokolwiek by z ludzi tych się liter nauczył, mógł zawładnąć całym światem.
Współczesność to czas eskalacji talmudycznej nienawiści i bezprecedensowych ataków na polskie społeczeństwo, a nawet państwo. To już nie tylko agresja werbalna, czy graficzna, ale fizyczne ataki na kościoły oraz duchownych (przeczytaj). Państwo polskie prawdopodobnie związane "porozumieniami" (przeczytaj) z organizacjami żydowskimi znalazło się w ślepej uliczce i głębokiej defensywie.
Żydowscy prowokatorzy całkowicie bezkarnie pomawiają, znieważają, poniżają i terroryzują oskarżeniami oraz procesami sądowymi upominających się o konstytucyjne wartości: o wolność wyznania, prawo do życia, małżeństwo jako związek kobiety i mężczyzny.
Polska jako chrześcijański kraj z silnym katolicyzmem doświadcza talmudycznych ataków najbardziej. Ich celem, oprócz niszczenia instytucji Kościoła i burzenia porządku opartego na Dekalogu i zasadzie "będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego" jest doprowadzenie do trwałych wewnętrznych konfliktów społecznych osłabiających państwo gospodarza.
