Ukształtowana w Talmudzie wrogość do chrześcijaństwa jest przez Żydów kultywowana w każdym pokoleniu.
Lektura zasad Talmudu prowadzi do wniosku, że diaboliczna nienawiść pozostaje immanentną częścią judaizmu. Talmud dehumanizuje chrześcijan zrównując ich ze zwierzętami. Ideologia talmudyczna nie ogranicza się do negacji i kwestionowania zasad religii chrześcijańskiej. Nakazuje aktywne niszczenie chrześcijaństwa i szkodzenie wyznawcom Jezusa.
Szowinistyczne prawa Talmudu transmitowane z pokolenia na pokolenie są realizowane poprzez zakażanie społeczeństw totalitarnymi ideologiami obliczonymi na systemowe niszczenie Kościoła katolickiego (przykładem z historii najnowszej jest komunizm - najbardziej przerażający produkt zła z priorytetem walki z Kościołem) i wyrażane nieustanną wrogością i mową nienawiści służącą znieważaniu, poniżaniu i rozniecaniu konfliktów społecznych wśród gojów.
Permanentna agresja wobec nie-Żydów i sianie destrukcji to w rozumieniu Talmudu wypełnianie religijnych obowiązków. Ideologia talmudyczna jest bardzo silną podbudową dla szowinizmu etnicznego opierającego się całkowitym braku empatii dla gojów i subiektywnym przekonaniu o wyższości narodu żydowskiego nad innymi nacjami.
W odniesieniu do współczesności z pozoru dziwne i zaskakujące zachowania i działania, np. Jana Hartmana, czy organizacji żydowskich, stają się w pełni zrozumiałe i logiczne w kontekście wymagań określonych w Talmudzie.
W zrozumieniu Żydów, prawidłowym odczytaniu ich intencji i zamierzeń politycznych we współczesnym świecie, bezcenną pomoc niesie nam znawca judaizmu, hebraista, ks. Justyn Pranajtis. Jego opracowanie pt. "Chrześcijanin w Talmudzie żydowskim" daje odpowiedzi na kluczowe pytania i pozwala lepiej odczytać teraźniejszość jak i polską tragiczną historię.
Poniżej odtajnione przez ks. Pranajtisa talmudyczne zasady traktowania chrześcijan.
Chrześcijan należy zniszczyć
Wyznawcom „tego męża“, którego samo imię brzmi u żydów — „niech zginie imię jego i pamięć o nim“, nic innego nie mogą życzyć jak żeby zginęli wszyscy — Rzymianie, tyrani, ciemiężcy synów Izraela, i żeby się żydzi tak uwolnili z tej czwartej niewoli. Każdy Izraelita jest przeto obowiązany wedle sił, zwalczać to bezbożne królestwo Edomitów, rozprzestrzenione na cały świat. Ponieważ jednak nie zawsze, wszędzie i dla wszystkich jest możliwe tego rodzaju tępienie chrześcijan, nakazuje Talmud przynajmniej pośrednio ich zwalczać; mianowicie przez szkodzenie im wszelkimi sposobami — i tak zmniejszać ich władzę i przygotowywać upadek. Gdzie zaś jest możliwe, żyd może i powinien także mordować chrześcijan bez żadnej litości.
Przykłady z historii najnowszej: Jakub Berman, Salomon Morel, Fajga Mindla.
Należy chrześcijanom szkodzić
Żyd ma nakaz szkodzić chrześcijanom wszędzie tak pośrednio, nie robiąc dla nich nic dobrego, jak też bezpośrednio, w majątkach i sądach; nie może też przyjść chrześcijaninowi z pomocą, w razie niebezpieczeństwa życia. [89—90 J.
Nie należy robić nic dobrego
Księga Zohar, część I, 25b: «Ci, którzy starają się dobrze czynić akumowi,... po śmierci nie zmartwychwstaną. »Wolno niekiedy dobrze czynić chrześcijanom, lecz w tym celu, aby dobrze było samemu Izraelowi: mianowicie dla spokoju i ukrycia nieprzyjaźni.»
Majmonides w Hilchot akum, rozdz. X, § 6: «Będą się wspierali nędzarze pogan z nędzarzami Izraela dla spokoju; nie należy przeszkadzać, aby nędzarze gojów zbierali resztki po kątach, i to także dla spokoju.»
Szulchan aruch, część Jore dca § 148, art. 12, Hagah: «I dlatego jeśli wchodzi do miasta i znajduje ich weselących się, w ich dniu świątecznym, może się z nimi weselić, dla ukrycia nieprzyjaźni, na sposób obłudnika. Jednakowoż, (kto) o duszy (zbawienie jest nie spokojny), niech unika weselenia się; niech się powstrzyma od weselenia się z nimi, jeżeli się to może stać i bez wzbudzenia nieprzyjaźni z tego powodu.»
Nie wolno chwalić chrześcijanina
Talmud traktat tat Aboda zara 20a, Tosefta: «Nie okażesz im życzliwości, aby przypadkiem nie powiedziano: jak piękny jest ten g o j 2).» [90—91]
Tak się tam tłumaczy słowa Deuteronomium VT, 2: „i nie będziesz ich (goim) żałował“, cytowane w Gemurze. W ten sam sposób wyjaśnia to miejsce Pisma świętego — r. Szelomo Jarchi : «Nie okażesz im życzliwości; zabronione jest człowiekowi [żydowi] mówić: jak piękny jest ten goj.»
Szulchan aruch, część Jore dea § 151, art. 14: «Nie jest dozwolone coś powiedzieć na ich pochwałę, ani nawet powiedzieć: jak piękny jest ten akum. O ileż mniej chwalić (wolno) jego dzieła, łub coś takiego o nich opowiadać,
coby mogło zrobić ich sławnymi. Jeżeli jednak chwaląc go, ma się zamiar dać chwałę Bogu Błogosławionemu, za to mianowicie, że stworzył piękne stworzenie, wtedy wolno.»
Żydowi nie wolno nawet wymawiać nazwy chrześcijan i nazwy rzeczy, które się odnoszą do ich kultu bałwochwalczego
Majmonides w Hilchot akum, rozdz. V, § 12: «Wzbronione jest także wspominać akum... Albowiem napisano: „Nie wspominaj“.»
Gdy zaś zdarzy się wspomnieć koniecznie bożków, są obowiązani nazywać je obelżywie
Szulchan aruch, część Jore dea § 146, art. 15: «Należy się starać niszczyć bożki, albo nadawać im nazwy obelżywe.» [91—92J. Szulchan aruch, część Jore dea § 147, art. 5: «Dozwolone jest wyśmiewać bożki. Hagah.
R. Bechaj, wyjaśniając tekst Deuteronomium VII, 26, o obrzydzaniu bałwochwalstwa, tak mówi : «Pismo uczy, że człowiek jest obowiązany obrzydzać bożki, nazywając je obelżywie; jak: jeśli będzie nazwa jakiegoś kościoła bet galja — dom wyniosły, niech nazwie go bet karja — dom niski, dom wieprzy, ustęp; albowiem to słowo (karja) oznacza miejsce głębokie i niskie; itd. »Że żydzi rzeczywiście nazywają obelżywie rzeczy chrześcijan, widzieliśmy już dotąd w niejednym miejscu. Warte trudu jest zebrać tu razem nazwy, oczywiście nie wszystkie, którymi żydzi określają rzeczy dla chrześcijanina najdroższe i najświętsze.
Przykłady współczesnych obelżywych, znieważających wypowiedzi i grafik wymierzonych w chrześcijan:
