Ogólnopolska kampania #NieDlaRoszczeń. Zobacz stronę ruchu społecznego: ustawa447.pl
Czym jest ustawa 447?
“Ustawa 447” (w ustawodawstwie amerykańskim: Justice for Uncompensated Survivors Today – JUST/ACT S.447; 447 to numer ustawy w senacie) zobowiązuje sekretarza Stanu USA do złożenia sprawozdania do 1,5 roku po podpisaniu ustawy przez prezydenta (termin ten mija we wrześniu 2019). Sprawozdanie ma dotyczyć sytuacji prawnej w 46 krajach, w tym w Polsce, które w czerwcu 2009 roku podpisały Deklarację Terezińską na konferencji w Terezinie (Czechy) zorganizowanej przez Unię Europejską. Polskim delegatem był Władysław Bartoszewski. Podkreślał, że „nie może być mowy” o restytucji mienia w przypadku braku spadkobierców, jednak deklaracja została podpisana przez Polskę. Zgodnie z polskim prawem (dekret z 8 października 1946 roku – prawo spadkowe – jeśli do 1 stycznia 1949 roku nie zostało przed polskim sądem wydane postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku – to taki spadek, jako tzw. utracony, przypada Skarbowi Państwa. Deklaracja Terezińska dotyczy “własności żydowskiej z okresu Holocaustu i związanych z tym kwestii”. Ustawa jest więc kolejnym punktem w planie rekompensowania żydom utraconego przez nich mienia.
Przykład Szwajcarii
W 1995 roku amerykańskie media informowały, że szwajcarskie banki przywłaszczyły sobie 7 (z odsetkami 9,5) miliardów dolarów z depozytów należących do europejskich żydów, którzy zginęli w czasie II wojny światowej. Presja medialna i wezwanie przez kilka parlamentów stanowych USA do bojkotu, a nawet do wprowadzenia zakazu importu szwajcarskich towarów były tak silne, że ówczesny ambasador Szwajcarii podał się do dymisji. Według Szwajcarów suma wszystkich lokat w ichniejszych bankach w tamtym czasie wynosiła 5-6 mld dolarów, co czyniłoby niemożliwymi szacunki organizacji żydowskich. Powołano dwie międzynarodowe komisje do zbadania tej sprawy. Oszacowana przez nie wartość na depozytach wynosiła ok. 32 miliony USD.
Ostatecznie Szwajcaria wypłaciła odszkodowania w wysokości 1,25 miliarda USD, a dodatkowo przeznaczyła 200 milionów USD na fundusz charytatywny dla ofiar Holocaustu. Jedna z organizacji żydowskich, które negocjowały te kwoty, to Konferencja Roszczeń z Israelem Singerem na czele. W ciągu 20 lat udało się jej uzyskać łącznie kilkanaście miliardów dolarów od rządów Niemiec i Austrii i banków szwajcarskich.
Chciwość wzmaga presję na Polskę
Elie Wiesel, dziennikarz żydowskiego pochodzenia, laureat Pokojowej Nagrody Nobla z 1986 roku, twórca pojęcia “Holocaust”, w “Legends of Our Time”, książce wydanej w 1968 roku, pisze: „Świat nie jest taki prosty, Rebe. Są rzeczy, które się zdarzają i nie są prawdziwymi, inne są – chociaż nigdy się nie zdarzyły”. To zdanie jest pomocne w zrozumieniu przewrotnej logiki, jaką posługują się organizacje żydowskie. Prawda podlega interpretacji i przeinaczeniu, co czyni ją oszczerstwem: “Nie jest to zwykły przypadek, że obozy największej zagłady powstały u nich, w Polsce, a nie gdzie indziej”.
Israel Singer, w latach 1986–2001 sekretarz generalny Światowego Kongresu Żydów w 1996 r. na kongresie tejże organizacji w Buenos Aires powiedział:
“Ponad trzy miliony Żydów zginęło w Polsce i Polacy nie będą spadkobiercami polskich Żydów. My nigdy na to nie pozwolimy (…). Jeśli Polska nie zaspokoi żydowskich żądań, będzie publicznie atakowana i upokarzana na forum międzynarodowym”.
Natomiast w ostatnim czasie Israel Katz, nowomianowany minister spraw zagranicznych Izraela:
“Było wielu Polaków, którzy kolaborowali z nazistami i – tak jak powiedział Icchak Szamir, któremu Polacy zamordowali ojca – «Polacy wyssali antysemityzm z mlekiem matki». I nikt nie będzie nam mówił, jak mamy się wyrażać i jak pamiętać naszych poległych”. Cytowany przez Katza Icchak Szamir to izraelski polityk, który przed Katzem użył stwierdzenia, że “Polacy wyssali antysemityzm z mlekiem matki”.
Mike Pompeo, od 2018 roku sekretarz stanu Stanów Zjednoczonych w administracji prezydenta Donalda Trumpa:
„Doceniamy wagę rozwiązywania [przez Polskę] nierozstrzygniętych kwestii z przeszłości i wzywam/namawiam moich polskich kolegów, aby poczynili postępy w zakresie kompleksowego ustawodawstwa dotyczącego restytucji mienia prywatnego dla osób, które utraciły nieruchomości w dobie Holocaustu”.
Źródło: http://ustawa447.pl
