Wracam sobie koło północy z wieczornego bieganka i widzę, że po chodniku kilkadziesiąt metrów przede mną ktoś dziwnie się porusza. Podbiegam bliżej i widzę faceta bez jednej nogi idącego o kulach z dużą torbą na ramieniu.
Zatrzymałem się i pytam, czy pomóc. Mówi, że bardzo chętnie, bo już ledwo idzie. Wziąłem od niego tą torbę i pytam, dokąd idzie. Mówi, że na jakiś autobus, bo potrzebuje dotrzeć na dworzec PKS a w ogóle to nie wie nawet gdzie jest. Pomogłem mu dojść na przystanek, sprawdzam autobusy, ale ostatni już pojechał a a następny dopiero rano. No więc dzwonię na 112 i mówię, że mam takiego delikwenta i proszę o pomoc.
Kobieta najpierw próbowała mnie spławić twierdząc, że to nie jest sprawa dla policji ale uparłem się, żeby straż miejską przysłali. Po dłuższych naradach zgodzili się przysłać radiowóz SM.
Czekam więc z facetem na przystanku i wypytuję jak się tu znalazł. Okazuje się, że został dziś wypisany ze szpitala i pokuśtykał na dworzec PKS, bo mieszka w Bielsku. Tam spotkał jakichś facetów, którzy poczęstowali go alkoholem, więc w oczekiwaniu na autobus trochę razem wypili. Policja zgarnęła ich na wytrzeźwiałkę. Z wytrzeźwiałki wypuścili go po 23:00 i tak kuśtykał kilka kilometrów z torbą na ramieniu próbując jakoś znowu dotrzeć na dworzec PKS.
Na tej izbie wytrzeźwień jacyś degeneraci muszą pracować. Jak można inwalidę bez nogi, mieszkającego kilkadziesiąt km od Białegostoku o północy w taką pogodę wysłać piechotą do domu? Mógł się gdzieś przewrócić, połamać rękę i leżałby tak aż do rana na deszczu i mrozie. Podziwiam gościa, bo to jakiś wyjątkowo twardy zawodnik. Myślę, że niewielu zdrowych ludzi byłoby w stanie pokonać o kulach na jednej nodze i z ciężką torbą taki kawał drogi.
