Czy blokowisko jest faszystowskie?

Mieszkam w blokowisku spółdzielni Słoneczny Stok. Codziennie widzę jego życie i problemy.

Ranek otwierają rowerowi dobrze zorganizowani zbieracze puszek pracujący sumiennie na rejonach. Około południa na Upalnej, gdy bar po sąsiedzku wyda już partię obiadów a kosz zapełni się tackami z resztkami dań, pojawia się pan wyjadający pozostałości z serwowanych obiadów.

Po południu spacerując z wózkiem między blokami ul. Zielonogórskiej można za darmo posłuchać awantur z ostrymi słowami na k... i na ch.... Czasem jest się świadkiem czegoś ekstra, np. dwudziestoparoletni ojciec rodziny krzyczy na swojego około 4-letniego syna "won do domu k..."

Około wieczora kosze przy blokach odwiedza staruszka z dużą torbą z białymi pasami. Mieszka niedaleko. Emeryturę ma niewielką, a jeść trzeba i jeszcze wnuczka na utrzymaniu. Czynsz naliczany przez prezesów pochłania pół emerytury, więc każda aluminiowa puszka liczy się w domowym budżecie.

Po zmroku zaczyna się życie towarzyskie. Na ławce za blokiem przy placu zabaw pije się piwo i tanie wino. Krzyki i niecenzuralne słowa sypią się do późna w nocy. Lepiej zamykać okna bo nie da się spać.

Około północy może zdarzyć się dzwonek domofonu. Pytają: "Czy jest Kaśka?". Są pijani i mylą mieszkania dzwoniąc w przekonaniu do lokalu wynajmowanego piętro wyżej.

Blokowisko degraduje bezrobocie, ubóstwo, drobna przestępczość i emigracja zarobkowa – o niespotykanej dotąd skali – przyczyniająca się do rozbijania rodzin. Ludzie zamożniejsi i bardziej operatywni uciekli już stąd kilka lat wcześniej. Coraz większym problemem jest proceder eksmisyjny wyniszczający ekonomicznie najuboższych.

Mimo tych wszystkich barw blokowiska nie ma tu rasizmu ani faszyzmu. Nie widać go rano, nie widać w ciągu dnia ani wieczorem. Oskarżanie nas, mieszkańców blokowiska, o rasizm lub faszyzm jest oszczerstwem i wprost goebbelsowskim kłamstwem.


Stanisław Bartnik