W drukowanym wydaniu Rzeczpospolitej z 17 października 2013 r. ukazało się ogłoszenie zawierające ofertę zbycia 1.115.553 udziałów w białostockiej spółce miejskiej MPEC. W anonsie umieszczono informację, że cena jednego udziału wynosi 50 zł, co dawałoby łączną wartość udziałów do nabycia w kwocie 55.777.650 złotych.
Mimo sprzeciwu mieszkańców Białegostoku, PO mająca większość w radzie miejskiej, zdecydowała o sprzedaży MPEC. Sprzedaż może uderzyć najmocniej w najbiedniejszych – ludność zamieszkującą blokowiska spółdzielni, będącą przymusową klientelą tego systemu ogrzewania. Co ciekawe jeszcze całkiem niedawno białostockie spółdzielnie nieodpłatnie przekazywały infrastrukturę na stan MPEC. Teraz władza dąży do jego sprzedaży, więc strata dla mieszkańców może być podwójna.
Równolegle ze zbyciem jednej miejskiej spółki na kredyt pojawi się kolejna komunalna inwestycja – spalarnia, na terenie miasta, za kilkaset milionów złotych, mimo że zdrowy rozsądek, rachunek ekonomiczny i UE wskazuje na segregację odpadów i odzysk surowców wtórnych, a nie wyłącznie spalanie.
Najciekawsze jest jednak to, że postulowany przez pracowników politechniki, alternatywny dla spalania system gospodarki odpadami, oparty na sortowaniu i zagospodarowaniu surowców wtórnych, wcale nie musiałby inwestycyjnie obciążać budżetu gminy Białystok (mieszkańców), bowiem firmy proponowały władzom budowę zaawansowanych systemów na własny koszt. Rolą prezydenta byłoby jedynie określenie kryteriów gospodarki odpadami i następnie rozpisanie przetargu na wyłonienie podmiotów realizujących odbiory śmieci, sortowanie i zagospodarowanie. W takim przypadku oczywiste byłoby, że opłaty dla mieszkańców byłyby znacznie niższe a gospodarka odpadami nie zaszkodziłaby ekologicznemu wizerunkowi regionu oraz interesom mieszkańców.
O co w tym wszystkim chodzi.....?
Stanisław Bartnik
Poniżej do pobrania plik pdf.
